Hiszen

Okur yazısı / Şiir- Medine Kabasakal

Sancımın ızdırabı kaldı ağrılarımda.
Acıyan bir gözyaşı, o yardan da yara.
Yaramın sızısı, gurbetin vatanı şimdi.
Ahlaşan derdime bir tek çare uzak.
Uzaklaşan bir hayat var bi de içime karışan.
Ahiretin selamlaması soluğumu…
ve sancıyı unutmayacak kader.
Kaderci bir ruh, ruha sessiz bir beden…
Ya lisan anlamayacak kelimeleri…
Ya anlayacak bir kalp olacak, kırık…
Ağrılarımın sadist hikayeleri.
Sarılmayı çok istediğim sevgilisi,
Kahramanı ise sayfalara inat.
Hikayelerden yorulmadım değil…
Dinlemek istiyorsam,
bitkinliğimin çaresi olmadığından…
Yaşıyorsam inancımdan, sonsuzluktan, saygımdan yaratılışa.
Olmazsa olmaz bi hikaye varsa dinlemek için değil, yaşamak için.
Gidilmeyen bir yer varsa duymak için değil gitmek için…
Takati soranlara, takatimi harcayamıyorum, hikayem uzun…
Hiszen olunca dönüyormuş acılar…
Döndükçe değişen mevsimden bi tanesi kış.
Acıtan olunca yürüyemiyormuş keder.
Kaderden gelen keder, o da misafirmiş.
Hani gitse bütün dünyanın küseceği…
Bi yudum aldığın sessiz nefesin de tadı,
tadını aldığın her acıdan daha ağırmış.
Ağır durduğum her satırda bi yaşlılık…
Her baş ağrısında bi kanser, oda duyulmamış.
Bitmemiş yağmurlar var herkesin içinde.
Sönmemiş lambaları sokaklarında…
Bitmemiş geçmemiş acılar da kaldırımda…
Bazen gidemediği ayakları geçmişten tutsak.
Yalnızlığa hazırlanmış bi imtihan.
Yüreğe de elvedası ağır gelen bi soru,
bu imtihanın neresinde kalbim doğru?

Şiir- Medine Kabasakal

fotoğraf- Burcu Deveci