Dertli

Şiir- Serkan Öztürk

Hava ne güzel, park ne yeşil

Dallarda kuşlar konser faslında

Aşıklar yayılmış çimenlere

Ben oturmuş  dert dinliyorum efil efil

Yardım ve yataklık yapıyorum yani

Bir nevi kulak fahişeliği 

Ağır kulak işçiliği benimkisi

Dostum derdini anlatmıyor

Derdini anlatarak bana geçirmeye çalışıyor

Böyle dertten kurtulacağına inanıyor 

O anlattıkça ben şişiyorum 

Şiştikçe dostum aşka geliyor

Bir ara, “Nereliydin sen?” diyor

“Efkarlıyım!” diyorum

Gülüyor, şaka sanıyor

Oysa ben gayet ciddiyim

Nerde kalmıştım diyor

Bana fırsat vermeden kendi cevaplıyor

Bankamatik yatırdığı parayı yutmuş

Matik atmış bir madik

Hemen bankaya gitmiş

Banka dekont istemiş

Dekont yok demiş

Yutmasaydı zaten dekont verirdi

Dekont verseydi işlem tamamdı zati

Dekontsuzluk dert olmuş 

İşlem de gözükmemiş 

Ertesi gün bankamatik açılınca

Ortaya çıkmış ‘matik’in yuttuğu para

Uğraşmış, gerilmiş, sinirlenmiş garibim

Dostum senin derdini seveyim

Bahar gelmişti oysa, şiir yazacaktım daha

Sevişen kuşlardan bahsedecektim 

Börtülerden böceklerden umut devşirecektim

Kanımı emdi bu, hayat sevincimi çaldı adi

Önceki adını unuttum dostumun ama

Bundan sonraki adı Dekont Drakula

1 Mayıs 2020

şiir- Serkan Öztürk

fotoğraf- Gülizar Baki