Kayıp

Şiir – Ahmet Bozkuş

Ortasında kaldığım denizin

Tuzuna bandım yaramı

Derman diye daldığım suya esir düştüm ben

Pusulamı bıraktım kefaret olsun diye

Beraatimi talep ediyorum göklerden

Bin gece yol aldım

Hiç kutup yıldızı görmeden

Güneşi unuttum sonra

Üstümdeki gölgeden

İrkildim içimde kopan o gürültüden

Bir yerden… Bir yerden…

Tanıyorum bu sesi

Kulağıma okunan ezan kadar aşina

Yokluğuma söylenen ağıt kadar muamma

Bir şeyden… Bir şeyden…

Kaçıyorum ben ama

Ya bir amansız takipteyim

Ya bir ırmağın kuruduğu yerdeyim

Gözümün yaşına talip olmuş o ırmak

Acımadan!

Vermezsem ansızın kanımı akıtacak

Acıtmadan!

Kaçarak, korkarak, kanarak yaşıyorum

Ölüm zaten şüphesiz.

Ben yaşanacak bir gün arıyorum…

15 Mayıs 2020 – Lapsus