İnilti

şiir- Sevim Uluhan

Söyle kaldırmasın içimdeki cenazeyi.

Nükte değil, anlatamam acı kinayeyi.

Hayır gelmez benden, bırakın şu divaneyi.

Ümitsizim nefsimden, bulamam iradeyi. 

Diyorsun ki aldırma, geçer her şey sonunda. 

Ehl-i kifayet artık ehl-i kelbin dûnunda.

Dermişsin “yılan değmedikçe her şey yolunda.”

Kör olmuşsun! Zalimin ipleri ikbâlinin boynunda. 

Oturmuş diyorsunuz ben gibilere deli

Derdinin yükünden belki zayıf iradeli 

Ahmaklara diyecek sözüm ezelden belli 

Adım değişmedi sen gibi, hep çift heceli

Şu yaşıma gelence etmedim hiç hakaret,

Sükûtumdan değil ki edepteydi marifet, 

Dilimden bir gün dahi dökülmedi şikâyet.

Allah’ın elindedir elbet verir nihayet… 

Bilirim öldürür elbet beni bunca keder.

Her testinin kırığından yüreğime siner.

Bu hasretim ancak vuslat-ı ebedle geçer 

Cemâlullah murâdım! O vakit sancım diner. 

şiir- Sevim Uluhan