
Ağla’ma
Şiir – Erdal Dizman
Ağlıyor musun? Ağla hem öyle ağla ki!
Kıskansın yaşlarını yerler, gökler.
Dökülür kirpiklerinden inciler.
Damla damla tırmanalım esaretten özgürlüğe!
Erince erenler, durulunca çağlayanlar,
Dinle; yıllardır çalan hep aynı davullar.
Bekle; nefes nefese selam taşıyan ulaklar.
Bak; gelenler var, beyaz tenlerde, simsiyah şallar.
Anla; kalır mı cevapsız, döne döne yükselen ahlar.
Sev; dilden dile numunedir, kelepçeli sevdalar.
Kalk; edeple sürmele gözleri
Sabırla alla ak yanakları
Zikirle boya dudakları
Tak takıştır takva ziynetini
Geldi beklenen sabır günleri.
Gülümse sinmiş düşman gözlere
Yürü bizim için tevekkülle
Göğsünde Ali, önünde Muhammed ile.
Kapa dünyaya gözlerini
Aç kapılarını kalbinin
Aşkıyla dolacak sahibinin
O an bileceksin işin sırrını!
Sakın bükme boynunu kıyam dışında
Sanma yalnızım, çaresizim bir başıma
Her gece bir melek sabahlar yanı başında
Yetmez mi? Zeynep annenin kaderini paylaşma şerefi
Gariplere selam gelmişken Nebi’den
Gülleri çiğnetir mi hiç? Ayşe’nin Rabbisi!
(Ağustos 2020)
Şiir – Erdal Dizman
Fotoğraf – Karolina Grobowska