Aşina
Şiir – Ahmet Bozkuş
Fotoğraf – Onur Emirtekin
Aşina
Söylenmemiş sözlerimi gömdüm,
kanlı toprağa.
Gül büyüdü,
kırgın dikenlerini
gördüm.
Bir kuşun kanadında taşındı durdu ömrüm,
Bir kurşun ağıtında kırka bölündüm.
Bir gün yoğun keder altında,
Alnımla
toprağı alnından öptüm.
Ey bana aşina yabancı,
Ey kavuşmak kadar uzak,
Ey ayrılık
kadar yakın olan ölüm!
Bir isyan ettim,
iki elim yakamda.
Cebimde vur emriyle,
gölgemin peşine
düştüm.
Ey nefesime dokunan,
Ey ensemde gezinen,
Ey kalbimde
yaşayan ölüm!
Ben bir yaz sabahında
Senden habersiz
Öldüm.
