Çocuk

Şiir – Rasih Yılmaz

Göğün rakkas bilyeleri

henüz dağılmamış;

bulutların rahminde

mavi, kedersiz bir hıçkırık…

 

Buhran bir uykuda;

zamanı avuçlamaktan

vazgeçme çocuk!

 

Taşların henüz yıkılmamış;

ruhunun camları kırık…        

Gözlerin miydi

asılı olan yıldızlara;

masalların mıydı

eteklerinde sallanan?

 

Sapanında

            tebeşir tozu,

                    samanyolu belki;

             ağlama artık

iplerin kopacak çocuk!

 

Ahşap sokakların kuytusunda;

       toprak kanar dizlerin…  

 

Çiçekler hüzün cambazı,

Suç; kozasında kelebeklerin…

Kanamış ellerine bak anlarsın;

               gülleri koklayan çocuk…

Çelik çomakla süslenmiş

                        kayıp bir mısra;

ve titrek,

ve soğuk!

 

       İtirafında muzip bir tebessüm;

 hadi söyle,

     her şiirde

           harf harf üşüyen

    sen miydin çocuk?

Ekim 2020

Şiir – Rasih Yılmaz

Fotoğraf – Juan Pablo Serrano