Çocuk
Şiir – Rasih Yılmaz
Göğün rakkas bilyeleri
henüz dağılmamış;
bulutların rahminde
mavi, kedersiz bir hıçkırık…
Buhran bir uykuda;
zamanı avuçlamaktan
vazgeçme çocuk!
Taşların henüz yıkılmamış;
ruhunun camları kırık…
Gözlerin miydi
asılı olan yıldızlara;
masalların mıydı
eteklerinde sallanan?
Sapanında
tebeşir tozu,
samanyolu belki;
ağlama artık
iplerin kopacak çocuk!
Ahşap sokakların kuytusunda;
toprak kanar dizlerin…
Çiçekler hüzün cambazı,
Suç; kozasında kelebeklerin…
Kanamış ellerine bak anlarsın;
gülleri koklayan çocuk…
Çelik çomakla süslenmiş
kayıp bir mısra;
ve titrek,
ve soğuk!
İtirafında muzip bir tebessüm;
hadi söyle,
her şiirde
harf harf üşüyen
sen miydin çocuk?
Ekim 2020
Şiir – Rasih Yılmaz
Fotoğraf – Juan Pablo Serrano