İllet

Şiir: Ahmet Bozkuş

Kuşları küstüren bir kasvet,

Havanın keyfi kaçmış dağlara, evet.

Yağmur alev almış ansızın… Hayret!

İçime bir şehir çökmüş. İllet!

Sirenler çalıyor, sokakta çalgıcılar

Gözümü alıyor ışıklı vitrinlerin yalanları

Yüzlerinde insanların kiralık ilanları

Kalplerinde satılık umut limanları

Bu bir kâbus olmalı, ortasında gündüzün

Gözüm açık, bilincim taze

İşte yolun sonunda, köşede

Bir keskin nişancı, tetik parmağında sancı

Bana saati sormak için beklemekte

Bir dilek tutuyorum kirpiklerimle

Saat beni vursun

Yolun en uygun yerinde

Zamanında öleyim

Zamanında gömüleyim

Buz tutmadan toprak

Uykum bölünmesin kürek sesleriyle

Arkamdan söylenmesin mezar kazıcılar, kirli nefesleriyle

İçimde zapt edilmez bir gitme hevesi

Durmadan özlediğim o yer, neresi

Gideceğim ben bu gidişle

Yol bana yakınken

Ufalanmış bir hayat miras bırakacağım kuşlara,

Giderken…

Şiir: Ahmet Bozkuş

Fotoğraf: Tomas Anunziata