Parklar ve Şehir

Şiir: İnci Merve Çallı

Fotoğraf: Joao Cabral

Islak ve terkedilmiş bir parktan bakıyorum bu şehre
Yağmur kendi bildik türküsünü çiseliyor
Çok terkedilmiş ve çok göç almış bir hikâyenin

Çatılardan sarkmış halini okuyorum
Kiremit rengi bir şehrin yavan hikayesi
Sana yazılmış tüm şiirleri ve tüm şarkıları

Ezberleme hevesinden dönüyorum.
Boş ver edalı bir ıslık çıkıyor dudaklarımın arasından
Öylesine dolanıyorum bu yenik parkta

Sessizliğe yenilmiş çocuk sevinçleriyle

Sonra
Tüm çocukları alıp gökyüzüne uçsak buradan diyorum
Buradan uzaklara türkülerle gitsek diyorum

Islak ve terkedilmiş bir parktan bakıyorum bu şehre

Sabah aynı bildik huyunda

Evler yorgunluğun sarsılmaz alayında

Çok sevmiş ve çok kavuşamamışların sokaklarında

Kaçmaya yol olmuş

Griliğine maviler karışmış bir şehirde

Öylesine seni yürüyorum

Çok sonra

İşveli bir türküye denk geliyorum

Tutturuyorum

İlk sarhoşluğum olsa gerek

Bir kötünün renkli maskesi gibi

Parklar

Öyle ki bir çocuklar mutlu bir de kahveci

Şimdi daha bir duyuyorum seslerini

Narin fısıltılarla sağır ediyorlar şehri

Bir varlar bir yoklar gibi

Şehir onları zaten hiç hakketmiyor gibi

Sonra

Tüm çocukları alıp gökyüzüne uçsak buradan diyorum
Buradan uzaklara türkülerle gitsek diyorum.