Parklar ve Şehir
Şiir: İnci Merve Çallı
Fotoğraf: Joao Cabral
Islak ve terkedilmiş bir parktan bakıyorum bu şehre
Yağmur kendi bildik türküsünü çiseliyor
Çok terkedilmiş ve çok göç almış bir hikâyenin
Çatılardan sarkmış halini okuyorum
Kiremit rengi bir şehrin yavan hikayesi
Sana yazılmış tüm şiirleri ve tüm şarkıları
Ezberleme hevesinden dönüyorum.
Boş ver edalı bir ıslık çıkıyor dudaklarımın arasından
Öylesine dolanıyorum bu yenik parkta
Sessizliğe yenilmiş çocuk sevinçleriyle
Sonra
Tüm çocukları alıp gökyüzüne uçsak buradan diyorum
Buradan uzaklara türkülerle gitsek diyorum
Islak ve terkedilmiş bir parktan bakıyorum bu şehre
Sabah aynı bildik huyunda
Evler yorgunluğun sarsılmaz alayında
Çok sevmiş ve çok kavuşamamışların sokaklarında
Kaçmaya yol olmuş
Griliğine maviler karışmış bir şehirde
Öylesine seni yürüyorum
Çok sonra
İşveli bir türküye denk geliyorum
Tutturuyorum
İlk sarhoşluğum olsa gerek
Bir kötünün renkli maskesi gibi
Parklar
Öyle ki bir çocuklar mutlu bir de kahveci
Şimdi daha bir duyuyorum seslerini
Narin fısıltılarla sağır ediyorlar şehri
Bir varlar bir yoklar gibi
Şehir onları zaten hiç hakketmiyor gibi
Sonra
Tüm çocukları alıp gökyüzüne uçsak buradan diyorum
Buradan uzaklara türkülerle gitsek diyorum.