Paramparça Bir Şiir

Şiir: Ahmet Bozkuş

 

Bir ressam yanlış notaya basmış

Bir şair eksik kullanmış maviyi

Bir adam kırılıvermiş

inceldiği yerden

Bir kadın tuz basmış yarasına

kederden

Kilimlerin gergeflerde kalmış nakaratları

Kuşlar tam da uçacakken

buz tutmuş kanatları

Güzel gözlü kızların kapalı çıkmış gözleri

romanlarda

Saatler alınmış geri

Uzayan zamanlarda

Hayalim paramparça

 

Kırılmış kalemler

masalın en güzel yerinde

Bir fay kırılmış denizlerin kalbinde

Sarsılmış gözbebeği devlerin

Yanık ninniler düşmüş ocağına evlerin

Dağlar bir ağıt tutturmuş

kavuşmak üstüne

Ayrılığın bize bu kastı ne

Ahvalim paramparça

 

Ve sonra elinde iğne iplikle

Sevenleri birleştirmek için

Gözlerini dikmiş

yollara bir kadın

Bir rüzgâr dönmüş eve yorgun argın

Yelkenler uykudaymış

Vapur kaçırmış denizi

Güvertesinde bir parmak izi

Eşkalim paramparça

 

Bir kabustan

başka bir kabusa uyanmış

prangalı güvercin

Ve gasp edilmiş bütün dilek hakları

Lambayı esir almış cin

Çarpılmış bütün tarihler sıfırla

Elde var hüzün

Hüznü hatırla

Melalim paramparça

 

Şiir: Ahmet Bozkuş