Sürgün

Şiir: Tülin Çebi

 

Sürgünüm

Gömülmüş ismimin başında ağlar annem

Eriyip gitmiş benden kalan kar taneleri çoktan

Kaç bahar geçti istemedim saymayı

Adımın silindiği bu topraktan

 

Sürgünüm

Kavuşması mahşere kalmışların arafındayım

Ne cebimde dönüş biletim var

Ne gideceğim yerin hayali gözümde

Yeni adım sürgün

Ama kabul etmiyor bunu

Gömülmüş ismimin başında ağlayan annem…

 

 

Sürgünüm

Ne varım ne yok…

Ne azım ne çok…

 

Sürgünüm

Vedasız ayrılanların listesinde adım

Doğduğu toprağı unutma cezası alanlardanım

İçinde hesabı görülmemiş günlerini saklayanlardan…

Ölmeden gömülmüş bir ismim var

doğduğum evde

Başında durmadan ağlayan annem…

 

Sürgünüm

Annem! Sürgünüm sadece

Eski bir yaranın geçmeyecek izi gibi

Kabul ettim geçmeyecek bu gurbeti hepsi bu.

Ama önce seni özleyeceğim söz anne

Önce seni…

 

Sonra tek tek özleyeceğim sevdiğim ne varsa

Bir bir hatırlayacağım her gün

unutmak istemediğim her şeyi

 

Ve bir gün anne

Ansızın gittiğim gün gibi bir gün

Belki döneceğim…

 

Şubat 21

Şiir: Tülin Çebi