Keyfekeder

Şiir – Serkan Öztürk

Fotoğraf – Patrick Porto

Keyfim kaçtı benim ya?

Aradım cevabını sokak sokak

Umudumu da kaybettim gezerken yaya

Nereye bıraktıysam oradadır muhakkak

 

Ağrıdı kalbim de gittim doktora

Hevesiniz kırılmış dedi sırıtarak 

Yokmuş bir çaresi, verecekmiş olsa 

Tıp o kadar ilerlememiş ancak

 

Var üstümde bugünlerde bir cenabetlik

Ayağım kaydı da düştüm yenik

O doktor bireye tekrar gittik

Hevesiniz kursağınızda kalmış dedi antipatik

Ne pis bir hevesmiş bu arkadaş

Öldürecek beni gencecik

 

İçim gitti, çıktım bu yaşta zıvanadan 

Aradım kendimi her gözde durmadan

Anlatamadım derdimi, yalnız anladılar beni

Hor gördüler üstelik, evire çevire

Mutlu olmaya başladım gittikçe revire

 

Aklım olsa da bilsem ecelimi

Düşüm olsa da görsem ceninimi 

Dilim olsa da söylesem o ninnimi;

“Ağır kınamalı bir hastayım

Hem çok hoşum hem yastayım

Bir bar taburesi üstünde

Babamın güldüğü yaştayım”

 

Ne çıkartırım artık kavga,

ne de güçlük bir daha

Herkes kendi içine baksın

Oğul, ben çıkamam belki sabaha 

Bu keyfe artık sen bakacaksın

Budur babandan kalan miras sana

 

Söz ardı etmeyin, ayıplamayın beni

Demeyin bunca lakırdı ne alaka?

Yaşarsam yaparım yapabildiğimi

Tutturamayanlar semt pazarında

Yine satarım kelimelerden ikinci el caka

Şiir – Serkan Öztürk