Merdiven

Şiir – Hakan Yiğit

Fotoğraf – Alexandre Mertens

Her gün yine yeniden koşarak

Bir çocuk telaşıyla ikişer atlayarak çıktığım merdivenlerde

On yedinci basamakta durdum

Pardon!

Çocuk telaşı işte, ikişer ikişer…

Otuz dördüncü basamakta yoruldum.

Biraz dinlendim biraz da çömeldim

Erken yorulmuşsun diyenler oldu.

Haliyle çıkanların ardından seyrettim biraz.

 

Her basamakta ayrı bir dünya, onlarca.

Bazısı para ile düşüncesiz, zevk-i sefada

Bir kısmı sefil, hasta, yatakta

Çoğu ekmek kavgasında sokakta

Kimisi tam ortası şükür Allah’a yaşamakta

Güldüm, hepsi birleşecekti son basamakta.

Doğruldum beynimde müthiş ikilem

Çıkmalı mıydım sonunu görmek için

Gözüm de kesmedi, asansörü mü çağırsam?

 

Her gün yine yeniden koşarak

Bir çocuk telaşında çıktığım merdivenleri

Tartarak ve biçerek, usulca iniyorum

Hayat, sevgili hayat!

Ben seni artık çok iyi tanıyorum.

Şiir – Hakan Yiğit