Ağır Nefes

Şiir: Ahmet Bozkuş

 

 

Bir nefes nasıl taşır yalnız

Bu kadar efkarı

Alsam ciğerimde dağ, almasam yüzümde gece

 

Ben bulut değilim ki

Dinsin ağrım, toprağa düşünce

Alnımın ortasında sahipsiz yol izleri

Yaşanmadan geçmiş yıllar

Takvimlerden habersiz, yaşlanmışım

 

Ben rüzgâr değilim ki

Seveyim denizleri

Dokunur gururuma kırılmış bir dal

Uzun ve ağır bir hikayem var

Kalemlerden gizli, yazmışım

Köz sürmüşüm deftere,

Kül dökülmüş dilimden,

Kupkuru bir çölmüşüm,

Ocaklardan ırak, yanmışım.

 

Ben zaman değilim ki

Geçip gideyim vurup bütün saatleri

Akrebim, ateş ortasında

Kovanım zehir dolu

Hayatmışım, hayalmişim, ölmüşüm.