Bakışları Sis Yemiş Kadın

Şiir: Zehra Erten

Fotoğraf: Mohamed Abdelghaffar

Uzak okyanuslarında gözlerimin

Sisli bir kadın bakıyor bana

Duygulardan arınmış

Lepiska saçları saklıyor gülüşünü belirsiz

Sümbül renkli gözleri en çok sis yemiş

Ve kalbinin artık yangınları

Aşka dair tüm umutlarını tüketmiş

Karlara bırakmış kendini bir ormanda yürüyor gibiyim gece

Issızlığı yüreğimin korkutuyor ağaçları

Yaşamadım mı sahi ben hiç

Yaz gecesi bahtiyarlıkları

Hiç mi yüzümü okşamadı gülüşlerim

Uzak bir iklimin yabancı bir bitki örtüsü gibi gençliğim

Denizler paralel artık dağlara

Islatan yüreğimi muson yağmurlarının kaynağını arıyorum epeydir

Yalanmış bir tek karşısında güçlü duramadığım

Aldatmalarmış savrulup dağıldığım

Kaçtım rüyalar boyu insan kisveli cüce bozmalarından,

Canavarlardan sonra,

Beni yiyip yutmak için her zaman kusan

Bir yalana feda edilen ulvi duygular

Aşkı feda etmiyorum bayım üzgünüm

Sizden alıyorum onu ve hak ettiği yere kalbime gömüyorum

Bir bahar temizliği yapma zamanı şimdi

Şarkılardan şiirlerden silmek gerekli seni

Sonra çiçeklerden ve kuşlardan

Aydan, sonra bulutlardan

Nefesimden, bakışımdan…

Şöyle dip köşe nev’inden

Yüklerini bıraktım kalbimin terapilerce

Şimdilerde geçmişimdeki küçük kızla kol kolayım

Gülümsüyoruz durmadan birbirimize

Hiçbir şeyi umursamama yapmayı öğrendim

Tam kıvamında tutuyor kaçtır

İstersen tarifini veririm püf noktasız

Yaşları hızla aldığım şu günlerde öğrendim yaşamayı

Gözlerim dudaklarımdan önce gülüyor

Kalbimin çarpışı kuşlarla yarışıyor

İkinci baharda renklerinin hepsi çiçeklerden ödünç alınmış

Gökkuşağı biçiyorum kendime

Kumaş ne eksik ne fazla tam bana göre çıkıyor

Ve güneş daha erken doğacak biliyorum

Daha çok ışık kalacak bana

Cırcır böceği seslerine sarılıp uyuyacağım gene

Burnumda narçiçeği renkli sardunya kokusu

Sonra

Yakamozlarında yürüyeceğim bir gölün

Ay ve ben birlikte kucaklayacağız suları

Kimse görmeyecek

Henüz yıldızlar çıkmamış

Henüz dünya uyanmamış olacak

Nerden geldim bu yaz hülyalarına

Yürürken kara teslim olmuş ormanların bağrında

Ah bayım en iyi sen bilirsin nasılsa

Bütün yollar bende çıkar bahâra

Şiir: Zehra Erten