Restorasyon

Şiir: Ebru Yılmaz

Yalnızlaştıkça güçleniyor,

güçlendikçe yalnızlaşıyordu insan..

Diğer insanlarsa,

acıyabilecek bir canı olup olmadığını

kontrol etmek istercesine

Daha sert cisimlerle saldırıyorlardı üzerine.

Görmezden gelme taşları atıyordu dost bildikleri.

Söylediklerini umursamama sopalarıyla saldırıyordu dinledikleri.

Kıskançlık okları fırlatıyorlardı.

Evet güçlüydü.

Ama hala insandı o.

Atılan taşlar, sopalar, oklar..

Bedenine değmeden direk kalbine isabet ediyordu.

Ve kalbi,

bilmem kaçıncı kez restore edilişinin üzerinden çok geçmeden

Yeniden restore edilmek üzere

Halka kapatılıyordu..

Şiir: Ebru Yılmaz