Dileğimin Halleri

Şiir – Dilek Kara

Memleketteki kavgadan kaçarken karantinaya tutuldum,

Günleri, haftaları, ayları saymaktan yoruldum.

         ‘Yalın başla’, dediler yeni normaline.

Ne kadar sürecek belli değil!

Büyük Britanya’dasın diye kendini kraliçe mi sandın?

Çaresizsin, herkes gibi bu virüs karşısında eğil!’’

 

         

Yalın halimi böyle bilmezdim,

Artık hiç kimseyi kabul etmiyor.

Hiç olmazsa birkaç yakın dostumuz gelsin,

En azından çoğalsın sevgimiz, sarılalım dedim;

Evde sürekli aynı kişilerle hayat iyi gitmiyor!

 

Evinin dolmasını istemiyorsan yasla,

İçeri alma dedi hiçbirini asla!

Başkasının halleri her gün mutasyona uğruyor,

Yetin elindekiyle, insanın gözünü ancak toprak doyuruyor.

 

Bir gecede yola çıktım apar topar,

Kaldı tüm hallerim geride, gözlerinde yaşlar…

       Belirtmeliyim ki çok zordu bırakmak, en sevdiklerimi

Ve dahi arabamı, yolumu, köyümü, evimi…

Bağırdı arkamdan her birisi,

Bundan sonra sevmeliymişim yeni yerimi.

 

 

Bal gibi yaşanıyormuş, gittiğin her yerde,

Sadece bulunmuyor hemen; her deva her derde!

Gecenin bir vakti aklına kayısı çekirdeği düşer de,

Ara ki bulasın nerede?..

Yok hiçbir yerde,

Ne markette ne evde…

 

 

Hissediyorum yakında ayrılacağım bu geçici yerden,

Taşınacağım hayalimdeki eve, en geniş bahçelisinden .

Dinlemiyorum sizi melun düşünceler, çıkın kafamdan!

Herhangi bir cebir kullanmadan, kimsenin canı yanmadan!

Mülkü geniş, elbet verecek tüm istediklerimi yüce Yaradan.

‘’İsmin Hal Ekleri’’ne ithaf olunur, kendi halimi eklediğim SANILMASIN

Nisan 21 

Şiir – Dilek Kara