Tanımadığımız Adamlar Sokağı

Şiir: İnci Merve Çallı

Fotoğraf: Theodoris Katis

   Tanımadığımız adamlar sokağından geçiyoruz

Bazen gülüyor kaldırımlar halimize

Bazen bir sigaraya ateş tutuyor

Mantar evler büyüyor ayak diplerimizden

Diplerimizden dünyalar küçülüyor

Önümüzde gecekondular arkamızda gökdelenler

   Tanımadığımız adamlar sokağından geçiyoruz

Bazen beynimizden sol tarafa kırıklar düşüyor

Bazen gövdemizin ortasında kapı zilleri çalıyor

Sokakta şapkalı fareler ve kediler

Sokakta tasmalı ceylanlar ve aslanlar

En çok geçmeyi sevdiğimiz yerlerde birikiyor çöpler

Balkonlardan ve biraz da mutfak camlarından fırlayan

Köşesine oturmayı sevdiğimiz çay ocaklarında

Karıncalanan yerlerimizde birikiyor en çok da

Ve yine biz

   Tanımadığımız adamlar sokağından geçiyoruz

İçimizde tek renkli gökkuşakları doğuyor

Yağmurlar yağıyor içimiz yeterince sırılsıklam

Bir trenin durmaktan yorulduğu

İstasyonlardan topluyoruz kendimizi

Saçlarımız sınır telleri diken diken

Gözlerimiz patlamaya hazır mayınlı arazilerden

Kendimizi sürüyoruz peşimizden

Peşimizden dünyalar sürünüyor

Mayınlar patlıyor sabah 5’e doğru

Ve yine biz

   Tanımadığımız adamlar sokağından geçiyoruz.

Şiir: İnci Merve Çallı