Yaşalmış Günlere

Şiir: Sevde Budakçı

Ay karanlık yüzünü çevirse

Kuşlar yasından dönse eve

Ve ben, şimdi gelsem sana…

 

Bizim de mahallemizden görünse deniz

Koşsam yasemin toplasam tekrardan,

Kokusu olsa ellerimde sana versem,

Sonra, ellerindeki  çizgileri ezberlesem

En baştan unutsam,

Sonra tekrar ve tekrar en baştan,

Ezber etsem seni…

 

Yüzünden çay istediğini anlasam

Konuşmadan, susarak çok şey anlatsa gözlerimiz

Olacaksa tek kavgamız yemeğin sıcaklığından olsa

Yorulduğun yerde bastonun olsam

Ne derdin varsa yarısı benim olsa

Sırtındaki yükünü alsam

Sana sert bir rüzgâr geldiğinde, 

Önünde siper olup güneş açsam sana

Seni her seferinde sevdiğimden daha fazlasıyla sevsem…

 

Kim ne derse desin deyip,

Arkamda bir dağ olsan

Beni en iyi tanıyan sen olsan

Yorulduğumda, korktuğumda, üzüldüğümde o dağ bana sığınak olsa

Ve Gönlümde bir gökkuşağı açtırsan…

 

Kahvede yalnızlık olduğunu,

İçerken seni düşündüğüm için sevdiğimi bilsen.

Hiç üşümezken yıllardır,

Senden sonra sıcak bile olsa üşüdüğümü bilsen.

Gece yattığımda, sabah uyandığımda 

Gördüğüm ilk yüz olsan…

 

Ben O’ndan çok kez gittim,

O benden hiç gitmedi desen.

Senden hiç gidemediğimi bilsen ve bunu söylesen.

Sana hiç kıyamadığımı bilsen.

O’nun sol yanına bir ben yakıştım.

O da benim soluma çok yakışırdı desen…

 Yaşanmış ve Yaşalmış günlerimiz olsa…

Şiir: Sevde Budakçı