Pardon! Şiirinizi Düşürdünüz

Şiir: Dilan Kılıç

Adamın biri, bir gün bir kadın gördü yolda.

Trafik sıkışık, adam kadına âşık.

Öyle yol üstü.

Geçerken.

Aniden.

Geçti gitti o gün adam.

Aklında kadının gülüşü kaldı.

Sonra yine geçti kadına çıkan yoldan. Zaten o günden sonra her yol kadına çıkar oldu. 

En sonunda topladı cesaretini. Kadının kafesinde buluverdi kendini.

Zar zor toparladı kelimelerini, anca bir kahve isteyebildi. Başka da bir şey söyleyemedi.

Adam, kahveye gülüşünü katarken gördü kadını.

Ne de güzeldi.

Kadın gülerken, adam gamzesine bıraktı kalbini.

Sonra çıkarken bir şiir düşürdü yere adam ;

“Gözlerin düştü aklıma önce,

Satır aralarında gördüğüm.

Ve sonra,

Gönlümü tam ortasına bıraktığım sol gamzen,

Usulca öptüğüm.”

Kadın aldı şiiri yerden, adama seslendi.

” Pardon! Şiirinizi düşürdünüz.”

Şiir: Dilan Kılıç