Bensen (daha 16’sında)

Şiir- Nagihan Sultan Coşkun

sallanan hamaklar sökük 

ağaçlarım griye solgun 

kırmızı göğün altında

ayaklar yalın

cam kırığı çimenler

mor,

mos mor turnike

üfürüm kalp

kaskatı kalan frekans

yılgın roman

bin bir yaprak

hepsi perforaj

çaresiz pıt pıt kopuyor

sağa sola

kesik dudak gecesiz

tuzlu gözler pandomim

hayalet medikal eldiven

çöpe sıyrılmış

 

dans eden çubuğun ucu

tozpembe sahilde

yıldız salyangoz

harfler

oklar

kalpler

gülümseyen klişeler

maniler köpüksüz

tıslamalar yerli 

pıskırmalar savruk

köftelik bayat gevrek

serious martılara

gak gak gak

HAYIR!

hepsi

aşk aşk aşk

 

parmak uçlarımı

okşayan mavi yeşil yosunlar

tıkır tıkır işliyor

falcı yengeç misafir

baklalar, çakıllar, tarotlar

sepet dolu

bugün doğan kız öpücük

ıslatınca tringle kirpikleri

tek köşe zarfladım

gölgesinde porsuk ağacı

pikniğe duraksadım

bir çayır

bir ben

bir de…

sensiz sen

 

sen

sen halbuki

yumuşak kabuklarım

şeytanminaresindeki namussuz selâm

karşında yedi bin bismillah

kan heyelanı

deri depremi

göz süzgeci kapkaçtı

sıklamenler boyun büktü

kızaran masum mona

ödünç bakışlar

nefesler

soğuk zerreler

bensen

kimse bilmez burayı

iyonlanmış evren

 

taksim tramvayı

yollar

kitaplar

eller

kekeme eller

aa’larim ee’lerim

sen suskun

bensen plank tonik

hayal içinde hayal

bilinmezlerim

hepsi küçük çocuk

gözümden öper

Şiir: Nagihan Sultan Coşkun

Fotograf: Claudia Schmalz