Hollandalı
Şiir ve Kolaj: Serkan Öztürk
Kızıl sakal diye geçerdi camiada namı
Ben ona derim Hollandalı
Eski kulağı kesiklerdendi Van Gogh abimiz
Paslı spatulası cebinden eksik olmazdı
Amsterdam’ın sanat camiasında anılmazdı adı
Yaşarken!
Öldüğünde yedi düvelde duyuldu şanı
Sessizdi, bazen gergindi Van Gogh abimiz
Hasırlı sandalyesinde büzülür ağlardı
Sadece mutluyken mavi bakardı
Gözleri!
O yüzden tablolarının mavisi başkaydı
Fiyakalı mektuplar yazardı Van Gogh abimiz
Kendine has fırça darbeleri vardı
Rahmetli bazen boya bile bulamazdı
Fakirlikten!
Şimdi zenginlerin duvarlarında asılı tabloları
Çorapta, hatta külotta bile gördüm resmini
İyi ki görmedi Hollandalı bu günleri
Kendi portresini güzel çizerdi Van Gogh abimiz
Efkarlı tüterdi piposunun dumanı
Bazen gidip gelmezdi aklı
Daha gür çıksın diye kesmedi ki kulağını Şizofren!
Şimdi öldüğü yerden atar kahkahasını
Hollandalı,
görüşemedik hiç Hollanda’da
Ama muhakkak buluşalım arafta
Sarı ayçiçeği tarlasının ortasında mesela
Denk geliriz bir şekil orası da yoksa
Gelmiş geçmiş tüm insanların arasında
Mümkünse bir imza isterim senden
Sen Van Gogh, ben fan Gogh
Hayran!
Söz vermeyeyim, telaşımızı bilmem ama
Dünyadayken yaşayamadığın şöhreti sana
hissettiririm belki öteki tarafta
Şiir: Serkan Öztürk
