Şiir Şehrim İstanbul

Şiir: Zehra Azca Erten

Şehirlikten şiirliğe terfi bir sevdasın başımda
Kızıl günbatımlarına teslim edip hayallerimi
Gözümün yaşlarını, akıntılarına boğazın döktüğüm şehir
Kelebek dokunuşlu yağmurların okşarken kirpiklerimi
Bulutların hayallerimin masalsı meskeni
Nice hikayeyi saklamış bağrında oraya buraya
Ünüyle zamanlara mühür basmış mağrur sevdalıların
Zapt u rapt altına alınamayan gönülleri
Ve hiç ortağım yokmuşcasına hayranlarından
Şehrayinim oldu kendini bana verişin, bana açışın
Semtlerini şiir şiir okuduğum adımlarımla
Kalabalığında en muhteşemini sürdüğüm
Yalnızlık saltanatımın
Ey şehirden şiire
Ey şiirden sevdaya
Ey sevdadan en acı hasrete evrilenim
Yedi tepelim
Yetmiş renklim
Ey gecesi gündüzü dopdolu olanım
Ey karmakarışık günahlara batanım
Ey en mistik duyguları yaşayanım
Ey en güzel ikilemleri yaşatanım
Bana boğazda küçük koyda
Saadet bağışlayanım
Ey memleketim, toprağım
Acım
Aşkım
Derdim
Bahtiyarlığım
Ey başında binlerce dünyanın sarhoşluğunu taşıyanım
Ey yüzyıllar öncesinden fısıldayanım
Bir ahşap evin kafesli cumbasından sıklamenler fışkıranım
Ey bülbüllerin temennisine teşne güller taşıyanım
Ey masumiyet
Aristokrasi
Ey haddeden geçmiş zerafetin iklimi
Nadan beldelerden kaçıp kaçıp sığındığım
Aşkı faniden alıp rüzgarına bıraktığım
Şarkım
Şiirim
Hasretim
Şehrim
Daha kaç yelkovan geçecek yüreğimin sende kalan akrebini
Kaç ay dolduracak gökyüzünü bir güzelin yüzü gibi
Kaç pastırma yazı sunacak
Güze kalmış yalancı güneşini
Kaç gözyaşı borcum var daha yüreğime akıtmaya
Sana kavuşmaya kaç yağmur damlası kaldı…