Tek Heceli Hasret
Şiir: Zehra Erten
Dışarısı yaz
Dışarısı ıhlamur mevsimi
Söyle gözlerinde neden kara kış
Neden ellerinde titrek yağmurları güzün
Tek heceli gözyaşları ısmarladım
Kuş kanatları koydum
Bahçemdeki manolyanın dallarına
Gökyüzünü boyadım boydan boya
Çiçekler serptim orasına burasına şehrin
Tek heceli coşkular aşıladım
Tek heceli güldüm usul usul
Baktım tek heceli rüya imiş
Uyandım
Ay dünden kalma tutulmanın sevdasında
Ben gök doldurduğum kadehlerle sarhoşum
Tek başına bir aşkla savaştım bilmiyorsun
Yıllar aktı yollara inat
Kavuşmalar kaldı gelmeyecek bahara
Serçe kalbinden küçüktü taşıdığım yürek
Korkunun bin türlüsü başımda esen yel
Tek heceliydin tuttun elimden
Akasyalar damlıyor düşlerime, sarı
Sevdanın güz yağmurları yağıyor
Tek heceli ıslanıyorum
Tek hecesi rüyanın yaşatıyor hala beni
Tek hecesini hatanın yudumluyorum
Ve sen bir bilinmezlikte
Ah hiçbir şey bilmiyorsun
Yürek dolusu tek heceli bilmece
Dolaştı gecelerde tek heceli yangınım
Küle dönmüş ömrümü çevirdin bir selamınla güle
Siyah kuşlar geçiyor mavisinden göğün
Aceleci siyah kuşlar almış
Tek hecenin gün sonu yorgunluğu
Gözlerimi diktim boyası dökülmüş saksıya
Ela çiçekler bekliyorum bu bahar
Suyun kalp atışı
Yıldızların nabzı
İsis doğurganlık tanrıçası
Ve güllerin kırmızısı düştü yeryüzüne
Bir bülbül yoksunluğu
Alev oldu düştü içime
Tutulacak gene ay bu gece
Tek heceli bir hasrete