Tek Heceli Hasret

Şiir: Zehra Erten

Dışarısı yaz

Dışarısı ıhlamur mevsimi

Söyle gözlerinde neden kara kış

Neden ellerinde titrek yağmurları güzün

 

Tek heceli gözyaşları ısmarladım

Kuş kanatları koydum

Bahçemdeki manolyanın dallarına

Gökyüzünü boyadım boydan boya

Çiçekler serptim orasına burasına şehrin

Tek heceli coşkular aşıladım

Tek heceli güldüm usul usul

Baktım tek heceli rüya imiş

Uyandım

 

Ay dünden kalma tutulmanın sevdasında

Ben gök doldurduğum kadehlerle sarhoşum

Tek başına bir aşkla savaştım bilmiyorsun

Yıllar aktı yollara inat

Kavuşmalar kaldı gelmeyecek bahara

 

Serçe kalbinden küçüktü taşıdığım yürek

Korkunun bin türlüsü başımda esen yel

Tek heceliydin tuttun elimden

Akasyalar damlıyor düşlerime, sarı

 

Sevdanın güz yağmurları yağıyor

Tek heceli ıslanıyorum

Tek hecesi rüyanın yaşatıyor hala beni

Tek hecesini hatanın yudumluyorum

Ve sen bir bilinmezlikte

Ah hiçbir şey bilmiyorsun

Yürek dolusu tek heceli bilmece

Dolaştı gecelerde tek heceli yangınım

 

Küle dönmüş ömrümü çevirdin bir selamınla güle

Siyah kuşlar geçiyor mavisinden göğün

Aceleci siyah kuşlar almış

Tek hecenin gün sonu yorgunluğu

Gözlerimi diktim boyası dökülmüş saksıya

Ela çiçekler bekliyorum bu bahar

Suyun kalp atışı

Yıldızların nabzı

İsis doğurganlık tanrıçası

 

Ve güllerin kırmızısı düştü yeryüzüne

Bir bülbül yoksunluğu

Alev oldu düştü içime

Tutulacak gene ay bu gece

Tek heceli bir hasrete