Babaannemin Elleri

şiir- Sevde Budakçı

Ayrılık işçisi çalışıyor, direniyor o günlerde.

Baş kaldırıyor, kavuşmanın inatçı tavrına.

Anıların izinden babaannemin elleri tutuyor:

Yaşı yetmiş altı!

Yetmiş altı yıl sonra,

Ellerindeki izlerden ömrünün geçişi canlanıyor bir bir.

Bosna’nın aşkı batıyor çivit mavisi gözlerinde.

Babaannemin entarisinde İzmir’in sarmaşık dalları,

Dedemin cebinden çıkan son kuruştan hediye!

Bir vakit sonra,

Dedemin zihninde sessizlik hâkim oluyor.

Unutuyor elli yıllık sevdasını.

Siliklik ağır geliyor Fatma Hanım’a!

Zaman ayırıyor birbirine ait iki eli.

Biri gidiyor,  diğeri kalıyor.

Kalanın kalbi kaskatı kararıyor:

        -Göğsümde  uçuşan kanatlar telef oldu, diyor.

Ayrılık, işçi edasıyla çalışıyor.

Vardiya hayatında son kez yer değiştiriyor.

Ayrılık ve kavuşma arasında,

Son gemi hasret ile yola çıkıyor.

İki kişi gidip, tek kişi dönüyor.

Gidenin yatağından sıcaklığı,

Hanesinden ayak izi,

Kalanın, çemberinden gül oyası,

Saçlarından kınası siliniyor.

İki bardak çaydan diğeri hep soğuk kalıyor.

Biri gidiyor, diğeri yalnız kalıyor,

Ve Fatma Hanım’ın elleri eskisi gibi vatan kokmuyor.

şiir- Sevde Budakçı