Rüsva

Şiir: Yunus Emre Terzi

Suya düştü aheste aheste

Gençliğimden kalma  umutlarım

Kim yoluna taş koydu

Ter döktüğüm alın yazımın

Usandım ümit etmekten

Yumruklarımı sıkıp kanattım

Sıktım dişimi zalime karşı

Yanlışın yanında olmadım

Bir isyan çığlığı belki…

Bunu ben duyuramadım

Yol aldım yalnız başıma

Uymadım onların anlayışına

Doğru bildiğim sözü 

Söyledim alnının çatına

 

Bir doğru var binbir yanlış

Uzaklaşmış hırpalanmış

Susarsan muhteremsin

Konuşursan rüsva sensin

İncinirsin yıpranırsın

Doğru nerede onu ararsın

Bu yanlış  olmaz dersin

Konuşursan rüsva sensin

Üslup derler onlarda yok

Sus derler aklın ermez

Konuşanı istemezler

Konuşursan sen rüsvasın.

Şiir: Yunus Emre Terzi