Issız Orman
Şiir: Ayşegül Demir
Fotoğraf: Zhuravleva Anastasia
Issız Orman
Çaresizliğinin yangını
Doldurmaya çalıştığın boşluk
Büyüyor aramızda.
Kelimelerin kaçırır
Ormanın ruhunu.
Öğütür durur
Sırçadan kalbim
Mumdan kanatlarım
Bakamam ufka
Dolanır ayaklarım
Dolanır köklerine
Köklerine ıssızlığın.
Alamam cemre kokusu
Uçuşurken havada
Tınısı boş lakırdılar
Sayıklar dururum
Benden bana
Hayalet kelimeler
Issız bu orman
Dolmaz bu boşluk
Konuşmakla.
Şiir: Ayşegül Demir
