Eylül Alınganlığı

Şiir: Zehra Erten

Fotoğraf: Guilherme Rossi

Sana şiirler yazmayacağım eylül

Bırakacağım bütün mısraları şairlere

İnan hiç tadım yok bu güz

Ne düşen yaprağına ağıt yakacağım ağaçların

Ne griye çalan mavisine 

Sitemler yazacağım göğün

Sana şiirler yazmayacağım eylül

Pastırma yazlarının yaşanmadığı bir iklime düştü kaderim

Burada insan anlamıyor mevsim geçişlerini

Ne tarhana zamanını bekleyebiliyorsun

 Ne turşu kurabiliyorsun

Ansızın geliyor işte hüznün ve ayazın mevsimi

En çok yakışırdın 

Ey hüzün bana,

Artık dar  geliyorsun ruhuma 

Ama ben gene de sana şiirler yazmayacağım eylül

En çok İstanbul’da sevmiştim seni

Nasıl ılıksındır

Nasıl şahane şimdi orada

Bir Teoman şarkısı şu günlerde dudaklarımda

Biliyorum hâlâ çok güzel

Sonbahar  İstanbul’da

Yaşadığım onca eylül hatırası

Yeter beni burada yaşatmaya

Söylemiştim, biliyorsun

Şiir yazmayacağım bu defa sana

Kız Kulesi’nin kızıl eteklerinde

Başlayan ve biten günler gibi yüreğim

Otağtepe’de hazan yaprakları mı

Yahya Kemal’in Endülüs’te Raks’ı mı

Üç defa kırmızı?

Sıcak çikolatayla içtim

Tutmadı Boğazda demli çayı

Bir kış keki hayal ettim

Bir de dost yanına 

Eski günlerin levhası

Sorma, şimdilerde dizlerimde bir sızı

Eylül almışım biraz

Başımda bir sonbahar algınlığı

Biraz yüreğim akıyor

Ruhumda hafif bir sarsıntı

Yok doktora gitmeyeceğim

Emrimde tüm ada çayları,

Yazın gülen yüzlerini kuruttum 

Şifa olacak bana kuruları

Gözlerim apansız ıslanıyor

Hüzün alerjisi sanırım

Şarkılar da işe yaramıyor şu sıralar

Şiir diyetine girdim

Okumuyorum artık Nazım’ı, 

Şairlere  kırgın değilim

Umursamıyorum bile açıkçası

Bıraktım istedikleri gibi yazsınlar

Dünyalarındaki sonbaharı

Belki bakır ormanların kalbine yürür dururum

Görmezden gelip eylül seni

Sarı kırmızı akislerin göllerde

Çağırsa da kendine 

Söyledim ya işte zorlama beni

Sana şiirler yazmayacağım eylül

Üzme artık beni