Henüz Kanatların Yokken

Şiir: Nagihan Sultan Çoşkun

Fotoğraf: Anastasiia Shevchenko

Önce

Korkudur içimizde

Bağlanan yollardan

İncecik bir su bariyer kenarında kaynayan

 

 

Sahradan

kıvrılan soluksuz kuytu kör tenimi

döndürüyor sakince yerin döşünü maviye

 

 

Köpürerek gelip pembeliğini

Yüzüme yerleştiriyor

 

 

Yüzümün kırk yıldır hüznü

Yüzümün bağ bozumu

 

 

Ve 

Kızılgerdana doğru 

Al yanaklarımı

 

 

Küçücük eller arasında

Oyuncak bebeklerin eteklerinde

 

 

Düş görüyorum sonsuz bir bahçede,

Sarılmış dağlar arasında

Ilık bir bal sızıyor dudaklara

 

 

Kuş olup uçur beni henüz kanatların yokken