Kanatsız insanın duası
Şiir: Ahmet Bozkuş
Dokunabilirsin
Geçti ağrısı kalbimin
Sana uzun, bana hüzün yıllardan sonra
Kırıklarından tespih yaptım
Gezinsin parmakların hatıralarımda
Dokun sızlayan yerlerine ömrümün
Yokluğuna dokun
Yokluğun saklı yaralarımda
Sen, zeytin çekirdeklerine söyledin
Şarkılarını geceleri
Üfledin içinin ateşini
Yalnızlıktan ziyade
Unutmaktan münezzeh bir kederle
Kuşların düğüm olmuş kanatları kaderle
Sen bir yol bulmuşsun duvarların ardına
Yoksa nasıl gelebilirdin kuşların imdadına
Dikenli tellere takılmış seslerini
Nasıl sevebilirdin dudaklarınla
Kuşlar konsun tespihine akşamları
Sen susunca onlar söylesin içimizde kalanları
Ve bir gün illaki özgürlük çekecek canları
Uçsunlar
Senden ayrılık
Benden yalnızlık alarak
Varsa bir yer bu kederden uzak
Bizim yerimize uçsunlar…
Aslen asabi, tercihen sempatik, şeklen kültürlü, mecburen duygusal, zihnen yorgun, hükmen mağlup… Yazarak hatırlıyor, unutmamak için not tutuyor. Hafızasını muhafaza ediyor.
