TESELLİ
Şiir: Ahmet Bozkuş
Bu dünyaya ait değilsin
Bir rüyaya sahip değilsin
Can verdiği toprağın
Altında boğulan
Deniz görmemiş bir nehirsin
Kurumak istesen de
İçinde bir yerde
Sana aşktan bahseden
Balıkların hatırı var
Kökleriyle uzanmış
Omzuna yaslanmış
Bir ömür dert dinleyen
Sitem bilmez ağaçlar
Ve rüzgâr seninle
Söylüyor birlikte
Hatırla o şarkıyı
Dağların dilinde…
Kalbinden yangını, küçük yağmurlar alır
Gün biter, yol azalır
Leyla ölür, sevda baki kalır.
Toprağa hançer gibi
Hayata kader gibi
Ağır cümleler gibi
Bir yalnızlık dokunur
Yatağında bu nehrin
Şehre keder çökünce
Sırtından vurulmuş
Son şiirler okunur
Ve sensiz bir ülke
Kıvranırken kupkuru
Tut getir ellerinden
Arkadaşın yağmuru…
Şiir: Ahmet Bozkuş
Aslen asabi, tercihen sempatik, şeklen kültürlü, mecburen duygusal, zihnen yorgun, hükmen mağlup… Yazarak hatırlıyor, unutmamak için not tutuyor. Hafızasını muhafaza ediyor.