Apollo Yasakladı Sözlerimi

Şiir: Sevde Budakçı

Fotoğraf: Olya Kobruseva

 

Duvarımda bir resmin var yüzün asık

‘Kırgın akşamlar’ buralar sevgilim

Aynı ayın ışığında bekliyorduk hani

Hâlâ onun sersemliği sürüyor inan ki

Apollo hiç geçit vermiyor, bak sözlerime!

Verseydi işitilirdi uzaklardan çaresiz yanım

 

İki kişilik yorgun gölgelerin şehrinde

Yine de kalmıyorsan bilmelisin

Yazları da soğuk olur ayrıysak

Gidiyorsan paltomu al, çok üşürsün!*

 

Biserika’da çanlar bizim için çalıyor sevgilim

Ernest Hemingway, küstah adam kıskanıyor

Papaz duasını şaşırıyor seni görünce

Gül, yakaza arasından yeniden doğuyor

Karmakarışık yürek çarpıntımızda 

Tanrı kuklacıların ellerini ‘nihayet’ kırıyor

Kırılan eller bizi inadına birleştiriyor

 

İnanıyorsan hâlâ vakit var demektir 

Ama gidiyorsan bilmelisin

Yazları da soğuk olur eğer ayrıysak

İstersen paltomu al, sen bensiz çok üşürsün!

 

*Özdemir Asaf’ın, “Üşüyorsun ceketimi al” mısrasından ilham ile.

 

Şiir: Sevde Budakçı