Sirius Çölü

Şiir : Zehra Azize Erten 

 

İlhamım..
Yağmur ağlıyordu güller
Güller güneşin kucağında kor alevler
Bir orman gölgesi akıyor kirpiklerimden
Işık hüzmeleri geçerken kalbimden

 

Çöl gecesi yıldızıydı aşkın
Kurak ve büyüleyici
Bense yağmurun getirdiği yasemen kokusunda sakladım seni
Yağmur değmeyen gönlün bilmedi

 

Bu gece..
Sirius yıldızı kavuşuyor güneşe
Dilekleri bir bir gönderdim göğe
Çöl efsununa düşmüş en karasını seçtim sevdanın
Billur bir kırmızı aksi sahrada
Dans ederken kumlarda
En güzeli çınlıyor
Çöl masalının kulaklarımda

 

Alıştık sessizliğe
Alıştık bizsizliğe
Sal gitsin ümitlerini karanlık bir bilmeceye

 

Kelimelerini yitirmiş bir şair acısı var bağrımda
Gözyaşlarımı henüz tercüme edemedim aşka

 

Yıldızların tanıklığında büyür sevdalar
Bense okyanus ortasında çöl rüyasındayım

 

Bir ses gölgesi uzaklardan
Düştü yıldız denizine
Gözlerine kehkeşanlar oturmuş küçük bir kız var ötede
Sesi zayıf ince

 

Güller yaslanmış
Göğün mavi bağrına
Ey sevdamın çöl hilali
Ey laciverdinde yittiğim gece
Sirius kavuşurken yılda bir kez güneşe
Tutuşsun ellerimiz
Boyayalım yeri göğü hasretin rengine

Şiir : Zehra Azize Erten