FİKRET MUALLA DELİRDİ YA BİZİ DE DENİYOR BU İLLET

Şiir: Mehmet Doğan

Resim: Fikret Mualla

 

Baykuşları var hepsi canlı
Ayırmaz gözlerini hiç hüzünden
Renkliler hem bazıları sarı
Kederleri kahverengi Elif’in gözlerinden

 

“Geceleri aydınlat mumla
Seversin hayat üflemeyi
Eksik ömründen…”

 

Sessizlik işte biraz sessizlik
İçi dolu kokuşmuşluk harcın değil
Kırılmış kanatları
Yanlış kişiye takıyorsun
Onlar senin… anne sütün

 

Baldıran zehrini içen içti
Ve güzel şeyler söyledi giderken
Rahatsız etti koltukta oturanları
Sen inci çiçeğisin
Onu gözyaşı büyüttü
Bakma ondan taç yaptıklarına

 

Hayat bu hayat
Sana biraz yumrusu düştü
Öyle olmasaydı… nefes alırdın
Anlardım…

 

Kedin bile is renginde
Mavi değil mesela
Oysaki iyilik bir nefes olsa
Ve dünyadaki herkes içine çekse
Sana bunun yarısı düşer

 

Ama yazgı kara benizlileri
Bulmuyor hiçbir zaman
Adım atarken yere bakanları bulur
Karıncalar incinmesin diye

 

Fikret Mualla delirdi sanırlar
Bence bir pencere daha açtı
Evinin hava girmeyen köşesinde
Ve eminim kendi kanatlarını
Başkasına takmaya çalışırken
Yakaladı onu soluk benizliler.

 

25 Ağustos 2019

Rainrod

 

Şiir: Mehmet Doğan