Açık (Y)Ara

Şiir- Emre Birdal 

Fotoğraf – Faruk Tokluoğlu

 

Ormanın o kuytulara düşlerden çiseleyen yağmuru
Tüm zahmetlerini (g)özlüyor bulanık havaların
Artık yaralara açılıyor çalınan ziller
Uçurumlara taşan bir nida gibi…

 

Dahasına hazırken terler ayaklar
İçim eğer açılırsa malum kâğıtlara
Kahve içmeye geleyim bir başıma
Sırlar can çekişsin efsununda gözlerin
İki kirpik arasına sığarmış roman.

 

Oğul verme vakti şimdi dostluğun
Donmuş zamanlara kaç cemre düşer?
Yalnız bir ağaçla sırt sırta durun
Belki acısından bir nehir geçer.