Anlarsın

Şiir- Gülnur Karakaş 

 

Beni aşılmamış dağların tepesinden attılar

Beton parkelere değil bir sevda oduna düştüm

Ve o gün öğrendim korkmamayı, yükseklerden atlamayı

O gün öğrettiler bana yeni açmış bir gülü koparmadan koklamayı

Kendinden başkasına acımadan bakmayı

Mutluyken gülerken ağlamayı

Sonra gömüp başımı taş yastıklara,

Hayalsiz, düşünmeden sessizce uyumayı

O gün öğrendim en yüce merhameti,

Öğrendim cansız bir kelebeğin kanadından öpmeyi

Bilmem seni de attılar mı böyle yükseklerden

Yüreğin titreyip de diz çöktün mü yollara, soğuk kaldırımlara

Sonsuz bir boşluğa çakıldı mı ayakların

Ufuklara, kızaran ufuklara hayaller sakladın mı?

Uğurladın mı sevdiğini gurbetin acımasız ellerine?

Seni de haketmediklerinle suçlamaya kalktılar mı?

Sen şimdi anladın mı beni, ne demek istediğimi?

Anlam; çok uzaklarda bir diyar anlamadın değil mi

Gün olur anlarsın;

Camlarda yansıyan suretinde kendi gözlerine baktığın zaman anlarsın

Aşkın ötesine mayınlı sınırlardan geçtiğin zaman anlarsın

Her gece rüyana duman duman sisler çöktüğü zaman anlarsın

Hayat iç içe bir deniz halkası

Ateşten halkaları geçtiğin zaman anlarsın

İpek saçlarında yağmur, vaktin ötesine yelken açtığın zaman

Ve sen de;

Sen de böyle yükseklerden düştüğün zaman anlarsın.