Arı Kovanında

Şiir- Esra Çetin 

Fotoğraf- Kristin Vogt

 

Duydum ki ilham gemisine fırtına vurmuş.
Soğukta parlayan ışıklar var.
Çiçeğin camdan yaprakları arkasında,
Güneş ne yüzüme, ne yeryüzüne bakar.

 

Camdan damlalar yere düşüp çatlar,
Geri dönüş yoktur yolunda.
Kim ki kırık bir kibritle şekilsiz bir mum yakar,
Meşaleler yakıp aydınlanacak içimdeki anında.
Ne yazık ki o zamana kadar,
Beyaz bir kelebeğim arı kovanında.

 

Karların küçük prensini teselli edesim var,
Ne sesi, ne izi var boş meydanda.
Hayat geçerken bir selam yollar.
Ben camdan yansıyan leyla bakışlarla…
Sustu çello, ritmi kaçırdı gitar,
Çaktırmadan devam etti orkestra.

 

Tanıdık bir yabancı yollar.
Donmamak için yürüyorum.
Kaldırımlara ufalanmış hatıralar.
Güneşe uçan kuşları görüyorum.