Bir Aşık, Bir Deli, Bir Şair

Şiir- Nurgül Öztürk 

 

Görüyorum seni

Sevdam büyümüş gözbebeğinde

Bedenimde hapsolmuş nefesin

Ruhum sonsuzluğun derinliğinde

Yakamdan düşen aynalar

Kanatlarımı yırtan yansımalar

Gidecek yerim yok

Ben kimsesiz

Bir aşık,

 

 

Çıkıp kapıdan koşsam sana

Köşede Sen, başın yana eğilmiş

Uzana bilsem bir adım daha yakın

Yaklaşsam

Doğru bildiklerimi koyup kenara

Meydan okusam

Gün ışığı kadar sessiz gözlerine dalıp

Anlamsız

Karalanmış birkaç bozuk cümleyle

Anlatsam

Ben kaybolmuş

Bir şair,

 

 

Çıkıp içimden

Bölünmüş

Sıkışmış

Tedirgin

Ve dağılmış tüm duygularımı

Sarıp dize getirsem

Aşkın geçmeyen zamanında

Deliye dönsem

Elim kolum bağlı

Sustukça yaksam sokakları

Getirsem dünyanın sonunu

Ben divane

Bir deli

 

 

Kim bilir belki o bitir

Benim bitiremediklerimi

Bulup getirir

Yitirdiklerimi

Duyulmaz sesi

Söylenir durur

Bilir bir o söyler

Şairin söyleyemediklerini.