Dilimin Ucunda Ölüm

Şiir: Ahmet Bozkuş

Fotoğraf: Daria

 

Ucunda ölüm yok ya yaşamak denen yolun

Çöl müdür geceleri böyle serin duyduğum

Sevinçlerde bir telaş, hüzünler neden uzun

Güller öldü yüzümde, umut neydi unuttum

 

Bakıyorum halime, kendime yabancıyım

Dilimde bir panzehir susuyorum inatla

Meleklerin kederi şeytanın kazancıyım

Nasıl uçar bu beden düğüm olmuş kanatla

 

Sözler gelir aklıma huzuru fısıldayan

Kaçar aklım başımdan anlamak korkusuyla

Dağ başında bir çığlık birazcık daha dayan

Görünmez oldu ayna gözlerimin pusuyla

 

Yürüdüğüm yolları yürüyorum yeniden

Daha büyük adımlar tükenmiş bir hevesle

Ellerimi bağlıyor yankılanan bir neden

Özgürlüğe uçmuşum sırtımdaki kafesle

 

Ve artık bir kalemde siliyorum yüzümü

Uykumdan uyanmaya sabahlarım yetmiyor

Kendimi arıyorum içimde bağ bozumu

Zamanım bitiyor da zararım hiç bitmiyor