Kanatların Var Senin

Şiir- Ahmet Bozkuş

Fotoğraf- Bozan Güzel

Gökyüzümü güldüren kanatların var senin
Biraz mevsim geçişi biraz yağmur havası
Taşıyorsun sırtında denizlerin süsünü
Kaldırırsın istersen bu keder örtüsünü
Rüzgarlar gezinirken bir yağmurun peşinde
Sen misin ben miyim biz miyiz
Titreyen geceleri şehirlerin kışında

Sen bir göl kıyısı
Ben bir çöl kuyusu
Sende serin kuş soluğu
Bende kervan bekliyor
Hüzünlerin çocuğu
Umut hiç yakın değil
Daha zindana varacak
Düşlerin yolculuğu

İçimdeki bu yangın bundandır evvelden
Bundandır nefesime sarılan siyah kefen
Bir kanat vuruşluk canı vardı gamların
Ben gömüldüm geceye
Sen gelip vurmadın

Dudağımda adın iz bıraktı ne çare
Sakladın kanadını takvimsiz senelere
Geldi geçti acısı kurşunların, unuttum
Deldi geçti etimi kemiğimi, önemsiz
Yüzün düşmedi aynama, kırıldım
Canımın en ince kırıklarına sarıldım

Gökyüzümü güldüren kanatların var senin
Bu bitmeyen karanlık işte senin eserin.

Ahmet Bozkuş

Aslen asabi, tercihen sempatik, şeklen kültürlü, mecburen duygusal, zihnen yorgun, hükmen mağlup… Yazarak hatırlıyor, unutmamak için not tutuyor. Hafızasını muhafaza ediyor.