Busesi Gamzeli Kadın

Şiir- Emrah Turan 

Fotoğraf- Bade Saba 

Seni bir akşamın sefasında;

Narin, nadide ve kokulu

Bir yelin nefesinde sevdim.

Duvarları çatlatan kök,

Vadileri yaran nehir,

Göğü delen yağmur,

Hep seni sevdiğim içindi.

 

 

Ekmek kadar kutsal,

Çukurova kadar bereketli,

Bir gülüşü sarılmaktı.

Sen gülünce dişlerin ay,

Alnında güneş,

Bütün ihtişamıyla yüzüme gülerdi.

 

 

Her yıldız uyanmayasın diye

Seni öptüğüm her gece

Uykularından oluyordu.

Belki çokça avareyim,

Fakirim çorak toprak gibi

Belki de uğraksız bir kıtayım

Belki de yokluklardayım kadın

Fakat sana  karşı varlığım;

Öyle sabun köpüğü misali değil

Mezar taşına yazılan

Tane tane harf gibi

Doğum ve ölüm tarihi gibi

Damla damla taşı eriten su gibi

İşler tüm damarlarıma.

 

 

Bendeki bu yürek var ya;

Ellerini öptüğünde beri

Mezopotamya kadar kadim

Mısır, Tibet kadar maziye sahip oluyor

Ne Ferhat’ı, Mecnun’u

Ne Şirin, Leylay’ı bilir

Sen varsın diye.

 

 

Sen varsın diye;

Turnalar göçe durur,

Yusufçuklar baharı görür,

Kuzukulağı hayat bulur,

Diyarbakır karpuzu olgunlaşır,

Akdeniz’de yığınlar güneşe durur,

Bir yerde hokka açar tacını

Nağme nağme işler mektubunu.

 

 

Sen, bana gülümsediğinde

Laleler başkaldırır gökyüzüne

Yağmur ince ince öper toprağı

Bir dağ yamacında kozalaklar uyur

Hacı Leylekler göçten durur

Dağın duvağı efil efil uçar

      Seni seviyorum kadın

        Seni özlüyorum kadın

       Bir kitabın ilk harfiymişsin gibi

Her açıp;

Elime aldığımda,

Okuduğumda,

Güzel dileklerimle hatırlayacağım

Gamzesi buseli kadın.

 

 

Busesi ateş

Gamzesi merhamet

Kadını hayat

Umudu bahar

Gözleri aşk olan

Busesi gamzesinden sıcak kadın

 

 

Gamzesi buseli kadın

Gamzesi yatak

Busesi örtü

Gülüşü yakarış

Alnı ahir olan

Sevdiğim kadın

Gamzesi buseli kadın

 

şiir- Emrah Turan