Yeni Hayat ve Ben

Şiir: Abdullah İlhan

Fotoğraf: Drigo Diniz

 

Unutuldum kapı önlerinde

Küs kalınan sabahlarda

Yüz çevrilen kirleri örtmeyen perdelerde

 Sırrı dökülen aynalarda unutuldum

 

 Yüzüm gösterilerde çıkar ortaya

 Tutunur cambazın ayak uçlarına

 Yüzüm tozdur mezar taşlarında 

 Oysa ben çok aradım kendimi yeni hayat koridorlarında

 

Yaprakların beklediği güze varan yüzüm

 Çürüyen yolcudur darmadağınık yolda

 

 İnkar edilen kuş kapısından geçiyorum her gün

 Dokunulan, ürkülen, yokluğunda acıyla anılan

 Kedine has izlerle yüzler çıkıyor kapı aralığından

Kınanıyor sokaklarda bıraktığımız incinen sözler

Şiir: Abdullah İlhan