Eve Dönüş

Şiir: Sercan Erdinç

Fotoğraf: Sami Aksu

 

Uzun zamandır evde yokum

Öyle uzak yolları gözüm kesmedi

dönüp dolaşıp aynı hatalarda

Durdurdum saati

Günde iki kere doğruyu

Göstermesine bile izin vermedim

Çok gelen giden de

Olmamış belki

Ama ödenecek çok şey birikmiş

Ne ara bu kadar kullandım

Hayatı, cümleleri, sessizliği, kimsesizliği…

 

Uzun zamandır evde yokum

Özlediğim bazı anılara

Öyle kapıdan bakıp çıkarım

Diye gitmiştim halbuki

Muhabbet ve samimiyet koyuydu

Kalkıp dönmek gelmedi içimden

Çok bir şey de konuşmadık he

Öylece izledim

Özledim…

Ağladım…

 

Uzun zamandır evde yokum

Hemen dönerim diye çıktım

Almamışım üstüme

Hiçbir şey…

Her girdiğim yerde aç kalıyorum

Anahtarları üstünde unuttum

Diye düşünüyorum

Ya da ne bileyim işte

Bir düzene koyabilirsem

Penceremin altını

Geri kalan yedi kıtayı

Yedi kat semayı

Kapıyı da açacak bir yol

Bulurum herhalde…

 

Uzun zamandır evde yokum

Sokak sokak dolaşırken

Anladım kaybolduğumu

Çok cinayete şahit oldum

Gündüz gözüyle

Gece cesaretiyle

Adresimi tarif etmeden sordum

Hep evimin yolunu…

Yabancılarla konuşmadım

Tanıdık simalar vardı

Tanıyamadım hiç birini

Ne gündüzün gözüyle

Ne de gecenin cesaretiyle…

 

Uzun zamandır evde yoktum

Can-ı nefesim

Dünyanın tadından

Kainatın havasından geçti

Göç edenlere

Hızırına

Devasına

Dermanına kefilim…

Eve dönmenin belki de tam vakti…

Şiir: Sercan Erdinç