Sarı Serazat

Şiir: Vera Deniz

 

Rüzgâr…

Serâzat rüzgar!

Karanlığı büyümüş memleketin

uyunmamış gecelerini ardına koyup

Göç ediyordu yüzü

Peşte bulut düşte gökyüzü

Kederli bulutun dörtbaşı mamur

alnına dökülen kakülü yağmur

mülkün varlığı ağır

yokluğu kulaklara sağır

seyirtir ayakları 

ferinden sökülen sabır

 

Çorak sabrına zemzemdir umut

Hangi zaman hangi boyut

harfler birer muamma

rakamlar soyut

çıkar pabuçlarını ey Verâ!

Tur Dağı’nda unut

 

Sarı düşlerin kapısını zorlar 

Serazad rüzgar 

Süleyman’ın emrinde bir esiş

Bismillah’ın sırrına eriş

bir kucak özgürlük döker kanatlarından

hayatın avuçlarında sıkılan ruhuna 

toplar eteklerini Belkıs

ayaklarının altında su bile sonsuz 

bir genişlik, bir inşirah, bir ferah

ve bakışlar…

Sarı, sıcak, derin, buğulu…

bakışlar uçuşun sersem mahmurluğu

yürekte cennete vuslat mutluluğu

 

Süleyman’ın emrinde bir esiş

Bismillah’ın sırrına eriş 

Açılır sarı düşlerin serâzat kapısı 

Sarı, sıcak, derin, buğulu…

 

Şiir: Vera Deniz