Sevgili Eylül

Şiir: Emrah Turan

Fotoğraf: Alexander Zvir

Kim bilir belki de

Sonbahar biziz

Biz’in içindeki gökkuşağı

Biraz da yağmur ve güneş

Bir anda kavuşmak 

Bir anadan ayrılıktır 

İnan ki sevgili

Gönlümün düşü-ncesi

Ellerinde, saçlarında takılı

Hangi mevsim uçsa 

Rüzgârından sarhoşum 

Öyle kırgın bakma gözlerime

Yapraklar küsüyor sonraki bahara 

Kar çiçeklerini bulamayız bir daha

Eylülü ekimi seveceğiz de 

Ya sonrası, yani kasıma

Nasıl bakacağız?

Bütün yüklerimizi, 

Yel, kucağına süpürüyor

Dolup taşıyor öylecene 

Sonra ayazların yangınlarında

Kuşlar, tavşanlar yuvasız kalıyor

Mesela kozalağa mı sığınsak

Ya da turna kanadına mı tutunsak 

Söyle sevgili, hangi ayda sar(ıl)hoş olalım

Ellerimiz uyusun koyun koyuna 

Yahut ayalar nefesimiz gibi koksun 

Dahası mı kim bilir

Çöllere el açacağız

Kalakalacağız diz üstü, kambur 

Bir vakit buzdan sevgili oluruz 

Olamayız ki 

Bu aylar güneşli günleri öpüyor

Kızıl Yapraklar beyaz dağ başları

Hasreti saklama(k) zamanı 

Dün kalanlara veda

Yarına hazırlık, 

Bugüne ise sevgiliye hediyedir 

Bu eylül, ekim, kasım da böyle işte 

Birbirini kovalarlar, tamamlar gibiler 

Hatta eteklerinden tutar, çekerler 

Belki ayalarda uyku vaktidir 

Bir eylül yaprağının yorganında 

Ekim bulutunun yastığında 

Kasım karının yatağında 

Biraz savruk, biraz da dipdiri 

Yolcuyuz bu akşam(ın) sefasında 

 

Şiir: Emrah Turan