Üşüyorken Gece

Şiir- Şeyma Aydın 

Fotoğraf- Beyza Kaplan 

 

Üşüyorum

Üşüyor aklım

Fikrim firar

Aklım ziyan…

Üşüyor kara gecenin karanlığı

Ört aklımı Ya Rab

Perdele gözlerimi

Arala kalp kapımı

Ziyanı yok….

Kalbim Ya Rab

Kalbim emanet sana

Üşüyor ellerim

Derdi bölünce bin dert ediyor

Toplamaya gücüm yetmiyor

Dağınık aklımla

Fikrim sancıyor Ya Rab

Nedenler, niçinler esiyor

Esip sille gibi iniyor yüzüme

Çarparcasına hakikat diyor

Hakk et diyor

Üşüyor duygularım

Duygusuzluğumda buluyor beni ben

Donup kalıyor ömrüm

Sönüp kalıyor içim

Üşüyor aklım

Fikrim kaçık

Intihara meyilli ruhum

Meylerde buluyor umut

Unut kendini

Hatırlat kendinden

Soluyor umutlar

Dokunduğum yer donuyor

Buz kırağı yaşamlar

Buz kesiği can buluyor

Üşüyor parmaklarım

Yazamıyorum

Yazılamıyorum

Kalem benim değil

Kelâm benden değil

Ben kimdenim

Kiminim ben

Kiminle

Kimsesizim ben

Kimseden

Üşüyor parmaklarım

Kader benim değil

Keder benim

Ben kederim

Ne kadar ederim

Eder miyim harfler

Harflere ses

Sese sen

Sende ben

Bende sen

Sensiz ben

Eder miyim ben

Üşüyor harfler

Yazılamıyor yan yana

Yana yana

Üşüyor dilim dudağım dimağım

Donuyor zihnim

Buz kesiği yaralarım

Sargı tutmuyor

Kan revan hayat

Hey hat

Ziyandık, zayî olduk

Üşüdük ve donduk

Kıştı, soğuktu, karaydı

Yazdıklarımızdan kanadı yazgımız