Mağlubiyet 2

Şiir: Ahmet Bozkuş 

Maalesef adımla kafiyeli nedamet
İçimdeki yangına dokunmaz mı hiç rahmet
Öyle çok içmişim ki umut denen zehirden
Şiir yazmışım güle kopuyorken kıyamet

Aşk diye tutunduğum dalların ucu közden
İnsan nasıl çıkarır kendini böyle gözden
Öyle çok geçmişim ki hayal denen nehirden
Dilimde sükut kalmış, kandığım onca sözden

Bir rüyanın ipiyle çekilmişim ben dara
Kaç ayrılık gördüysem hepsinde aynı yara
Öyle çok kaçmışım ki gerçek denen şehirden
Suretim yolda kalmış, aslım çıkmış dağlara

Ahmet Bozkuş

Aslen asabi, tercihen sempatik, şeklen kültürlü, mecburen duygusal, zihnen yorgun, hükmen mağlup… Yazarak hatırlıyor, unutmamak için not tutuyor. Hafızasını muhafaza ediyor.