Sessiz Aşkın Sıradan Günlüğü

Şiir: Nurgül Öztürk

Fotoğraf: Victoria Santos

 

Geriye kala kala biz kaldık

Sarı kumlar üstünde

Bazen bana bakıp

Elindekiyle mutlu olmalısın derdi

Buruk bir küçümseme

Yakın zamanda aldığım yaralar dolu yüzümde

Upuzun bir hikâyeyi başa sara sara anlatıyorum

Yerde sürünüp ağlamazsak

Gerçek bir hikâye olmazmış gibi

Deniz çekildiğinde ortaya çıkan koylar kadar

Yorgunum

Çentikli bir yara izi astım boynuma

Birlikte günbatımını izlerken

Uzun gölgeler düşerken üzerimize

O yemini edeceğim

Ey beyaz çiçekler

Korkmuyorum artık

Kara köklerinizden

Ateşin ışığı üstümde titriyor

Günler gözlerimin gördüğü yerlerle sınırlı

Adımlarım yankılanıyor

Sessiz bir duanın içinde

Gülümsemesi gökyüzünü getiriyor aklıma

İç çekiyorum

Tanrı için ne kadar da sıradan bir gün

Şiir: Nurgül Öztürk