Meftun Geçitler

Şiir: Emre Birdal 

 

1/

Kıtalar büzülüyor düş ortasında

Bir yıldız bir ırmak üstelik güney

Seyyar boşluklara koysam sesleri

Bir atlas kokusu yayılır gelir

Anılarla yüklü çöl kumlarından

2/

Saç diplerimi, kirpik uçlarımı

Sürekli kurcalar ufalanmadan

Volkana ayarlı dipdiri cüret

Yanmak bir türeyiş, kavrulmak fetih

Kül yarası susmak, ötesi meçhul

Tuzlar tükenince soğuyor zaman

Sulara anlattım tüm suçlarımı

3/

Gönlümü biliyor hicran taşıyla

Keskin bakışlara mıhlı şehla göz

Hep gam müptelası bu parmaklarım

Yazadursun yoldaki baharlarımı

Hey gidi türküsü… Can sırdaşıyla 

4/

Bir gelgit içinde girdap yorgunu

Sancıları dinmeyen kahırlı mercandır aşk

Ertesi olmayan cefa takvimi

Artık ne beraat ne de müebbet

İşte el pençe divan meftun geçidi 

Karar beklenmeden vurun boynunu!

5/

Tarihin payına düşen mezalim

Zemheride karın buzun altından 

Kan kırmızı endamla bir aşk çıkarsın!

6/

Bir ömür yerleşmez bu tutuk dile

Güle söylenesi hiçbir serzeniş

Aşk ki intizarı kurban etmekmiş

Ardından bir bayram gelmese bile.

7/

Nekahet günlerinden cemreyle çıkar

Derdine küs yaşayan yalnız âşıklar

Toprak kuru, dağ turuncu, yusufçuk yitik

Mühür lekesine kaç gurbet sığar?

Şiir: Emre Birdal