Kursağımın Kırıntıları

Şiir: Sercan Erdinç

Fotoğraf: Nazila Azimzade

 

Garantisi olmayan bir 

Yolculuk düşlermişim meğer. 

Üzüm çekirdekleri biriktirirken cebimde,

Beklediğim mayasıydı oysaki, 

Yoksa kalsın çağırmayın 

Beni o masaya. 

Çekilmez bunca  

Zamanın tükenmişliği. 

 

Noksansa bir duble saki. 

Ne zerrem müsade eder 

Duymaya, 

Ne tek bir nefesim 

Adım atmaya, 

Ben bu günlerde sorar oldum. 

Divane gibi dolanırken, 

İçime kalan uktelerde. 

 

Ulan neydi senin gayen de 

Onca seneyi hiç düşünmeden yaşadın.

Dile kolay bilmem kaç sene bebeklik.

Bilmem kaç sene çocukluk. 

Bilmem kaç sene ergenlik.  

Bilmem kaç sene ha adam oldun,

Ha olacaksın mavraları. 

Bilmem kaç seneye 

Gün be gün, 

Lades tutuşmak gibi yaşamak. 

Hep aklında ama, 

Hiç olmadı sofrada mutluluk… 

 

Kelimeler gözyaşı tanesi bakma,

Ondan bunca safsata. 

Bitmez bir türlü anlatıp durduğum. 

Bilinmez bin türlü konuşup da anlatamadığım.

Bir kısım hep çürümüş, 

Elinde ufalanır… 

Yüzüne bakmadığımdan, 

Sorulmamış arzularım. 

Hiç nüfusa kaydedilmemiş 

Yirmi bir gramlık ruhum… 

 

Garantisi olmayan işler tutmuş gibiyim.

Bata çıka öğrenirsin demişler de, 

Yenilen pehlivan misali 

Yorgunluğum. 

Şimdi oturur ağlarsında sen halime, 

Vicdandan yoksun. 

Yedi sülalesini üst üste koyduğum… 

Gerçi tüm insanlığı üst üste koysam  

Bir galaksi bile etmeyiz ya, 

Çölde bir kum tanesi varlığım… 

 

Biçimine, yolunu yordamına, 

Sağına soluna bakmadan karşıya geçen adamım.

Hikayenin bir gidişatı olmayan, 

Tarifi, telafisi olmayan yer  

Hep durduğum. 

Ahmaksın lan sen! 

Düpedüz salaksın 

Yer yer öylece kalakaldığın. 

Hiç bir garantin yok belli ki, 

Ne bok yemeye tohumlar 

Attın aklına. 

Umut yeşertmeye çalıştın 

Bu kuraklıkta. 

Bu cenabet şansına 

Alıştın sanırım. 

Kaçınılmazken başlamışsın

İşte yavaş yavaş zevk almaya…

Şiir: Sercan Erdinç